گاهی ظرف ذرت بوداده را در دستم میگیرم و خیره میشوم به یک صفحه ی سیاه...

صفحه ی تلویزیون....

چقدر خسته کننده  است سیاهی، بی صدایی و سکوت...

 دلم یه کم رنگ،یه کم صدا ،صریح میگویم یه کم انرژی میخواهد...فقط همین...

انگار نیست نه نیست...تمام انرژیم را میگیرند....

مگر خواسته ی بزرگی است همرنگ جماعت شدن؟؟؟؟

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: