از همان روزی که دست حضرت قابیل
گشت آلوده به خون حضرت هابیل
از همان روزی که فرزندان آدم
زهر تلخ دشمنی در خون شان جوشید
آدمیت مرده بود
... گرچه آدم زنده بود
از همان روزی که یوسف را برادرها به چاه انداختند
از همان روزی که با شلاق و خون دیوار چین را ساختند
آدمیت مرده بود
بعد دنیا هی پر از آدم شد و این آسیاب
گشت و گشت
قرنها از مرگ آدم هم گذشت
ای دریغ
آدمیت برنگشت
نظرات شما عزیزان:
جالبه . پیشنهاد می کنم اگه به اطلاعات رایانه ای علاقمندی به وبلاگم یه سر بزنی
http://mehran586.loxblog.com/
پاسخ:مرسی...البته حتما...خوشحال میشم باز میشم بازم سر بزنی:)